ΟΛΟΣΧΕΡΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΔΕΝΔΡΩΝ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΙΣΜΟΥ ΟΞΥΛΙΘΟΥ

 

Χωρίς ξεχωριστή αυτοψία και τεχνικό δελτίο για κάθε δέντρο όπως γίνεται στα ευρωπαϊκά κράτη, έγινε ουσιαστικά επιδρομή σε δένδρα στην περιοχή Οξυλίθου, Σήμερα, που μιλάμε για κλιματική αλλαγή και τις επιπτώσεις της, ίσως θα πρέπει να βλέπουμε με μεγαλύτερη σοβαρότητα και ευαισθησία, περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή της ιστορίας της ανθρωπότητας, τέτοια ζητήματα, δεν νοείται (και δεν μας επιτρέπεται) να διατελούμε σε άγνοια σχετικά με την αξία του δέντρου, το κάθε δέντρο μετράει, και κάνει τη διαφορά.

Τα δέντρα (και τα δάση) είναι κοινά αγαθά, ακόμα και αν τυπικά ανήκουν σε κάποιο (φυσικό ή νομικό) πρόσωπο. Τα δέντρα μίας πόλης ανήκουν στους δημότες της πόλης και είναι στη φροντίδα τους – ηθικά τουλάχιστον!

Δεν θα αναφερθώ βέβαια στα οφέλη που παρέχουν για την υγεία, την ποιότητα ζωής, για το μικροκλίμα της περιοχής και άλλα όσα φαντάζομαι γνωρίζουν ή και όφειλαν να γνωρίζουν αυτοί που συμμετείχαν σε αυτήν την καταστροφή απλά θα αναφερθώ στις νόμιμες διαδικασίες που οφείλεται να ακολουθούνται σε κάθε τέτοια παρέμβαση.

 

Παραθέτω λοιπόν τις προβλεπόμενες διαδικασίες. «Για την κοπή δένδρων σε κοινόχρηστο χώρο πόλης ή οικισμού* απαιτείται έκδοση Έγκρισης Εργασιών Μικρής Κλίμακας από την οικεία Υπηρεσία ∆όμησης, μετά από αίτηση της αρμόδιας υπηρεσίας του οικείου ∆ήμου και σχετική Απόφαση του αρµοδίου οργάνου του ∆ήμου (Επιτροπή ποιότητας ζωής ή δημοτικού συμβουλίου), προσκομίζοντας τα ειδικά δικαιολογητικά που προβλέπονται από την παρ.  1 η του  αρθ.  2 της 55174/4-10-2013 Απόφασης (ΦΕΚ 2605/Β’/15-10-2013).

 

Αυτό διευκρινίζει έγγραφο της Γ.Γ. Χωρικού Σχεδιασμού & Αστικού Περιβάλλοντος του Υπουργείου Περιβάλλοντος & Ενέργειας που στάλθηκε στις Υπηρεσίες Δόμησης και τις ∆/νσεις Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού των Αποκεντρωμένων ∆ιοικήσεων και εκδόθηκε κατόπιν πολλών ερωτημάτων υπηρεσιών σχετικά με τη διαδικασία που ακολουθείται και τις άδειες / εγκρίσεις που απαιτούνται στην περίπτωση κοπής δένδρων σε δημόσιους κοινόχρηστους χώρους του οικισμού* όταν δεν αποτελεί συνοδευτική εργασία εκτέλεσης κατασκευαστικών έργων διαμορφώσεων.

Σε περίπτωση που δεν είναι δυνατή η προσκόμιση τοπογραφικού διαγράμματος, κατατίθεται οδοιπορικό σκαρίφημα, αντίστοιχο της περίπτωσης ια του παραπάνω άρθρου, που αφορά στα δημόσια ή δημοτικά έργα».

 

 

Σχετ:

(α)Το υπ’ αρ. 9326/12-12-2014 έγγραφο της ∆ΙΠΕΧΩΣΧ Αποκεντρωµένης ∆ιοίκησης Μακεδονίας – Θράκης (µε αρ. πρωτ. ∆ΑΟΚΑ 355/7-1-2015).

 

(β)Το υπ’ αρ. 9109/16-2-2015 έγγραφο της ∆/νσης ∆ιοίκησης της Αποκεντρωµένης ∆ιοίκησης Μακεδονίας – Θράκης (µε αρ. πρωτ. ∆ΑΟΚΑ 13385/26-3-2015).

 

(γ)Το υπ’ αρ. οικ4803/16-6-2015 έγγραφο της ∆ΙΠΕΧΩΣΧ Αποκεντρωµένης ∆ιοίκησης Μακεδονίας- Θράκης (µε αρ. πρωτ. ∆ΑΟΚΑ 31081/13-7-2015)

 

(δ)Το υπ’ αρ. 51544+47246/10-7-2015 έγγραφο της ∆/νσης ∆ιοίκησης της Αποκεντρωµένης ∆ιοίκησης Μακεδονίας – Θράκης (µε αρ. πρωτ. ∆ΑΟΚΑ 33927/3-8-2015).

 

(ε)Το υπ’ αρ. 27385/28-9-2015 έγγραφο της ∆/νσης Περιβάλλοντος του ∆. Χαλανδρίου (µε αρ. πρωτ. ∆ΑΟΚΑ 41585/30-9-2015)

(στ)Το υπ’ αρ. Φ16/4981/14-10-2015 έγγραφο της ∆ΙΠΕΧΩΣΧ Αποκεντρωµένης ∆ιοίκησης Αττικής (µε αρ. πρωτ. ∆ΑΟΚΑ 46794/2-11-2015)

 

 

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΑΠΟ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ

 

Οι πλημμύρες ευθύνονται για το 40 τοις εκατό περίπου όλων των φυσικών καταστροφών που συμβαίνουν παγκοσμίως. Το 2002-2003 πολλές κομητείες στην Αγγλία υπέστησαν σοβαρές πλημμύρες. Ο αντίκτυπος των πλημμυρών στην ανθρώπινη κοινότητα σχετίζεται άμεσα με τη θέση και την τοπογραφία της περιοχής, καθώς και με τα ανθρώπινα δημογραφικά και χαρακτηριστικά του δομημένου περιβάλλοντος

Εκτός από καταστροφές κάθε μορφής ( ζημιές σε περιουσίες και υποδομές έως απώλειες ζωών ) οι πλημμύερες έχουν σημαντική επίπτωση για την Δημόσια υγεία.

Εδώ εξετάζουμε τις επιπτώσεις στην υγεία. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι ο αντίκτυπος των πλημμυρών στην υγεία δεν είναι άμεσα εμφανής. Η γεωγραφία, το μέγεθος και η πυκνότητα του πληθυσμού καθώς και τα επίπεδα ετοιμότητας και ανθεκτικότητας των υποδομών  αποτελούν μέρος αυτού. Τα χαρακτηριστικά της πλημμύρας παίζουν επίσης σε αυτό, είτε πρόκειται για ξαφνικές πλημμύρες, παράκτιες πλημμύρες, πλημμύρες ποταμών ή μόνιμες πλημμύρες για περιοχές με χαμηλό υψόμετρο.

Οι πλημμύρες μπορούν να επηρεάσουν άμεσα και έμμεσα την ανθρώπινη υγεία τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα. Επιπλέον, δεν είναι μόνο οι κοινότητες που έχουν βιώσει πλημμύρες των οποίων η υγεία κινδυνεύει. Μπορούν επίσης να επηρεαστούν οι φορείς αντιμετώπισης καταστροφών, οι επαγγελματίες υγείας και οι πάροχοι κρίσιμων υπηρεσιών.

Ο πνιγμός είναι συχνά το κύριο πρόβλημα που συχνά μπαίνει στο μυαλό μας όταν μιλάμε για κινδύνους για την υγεία από πλημμύρες. Αλλά οι κίνδυνοι μπορεί να κυμαίνονται από τραυματισμούς, υποθερμία και δαγκώματα ζώων έως μολυσματικές ασθένειες, υποσιτισμό και προβλήματα ψυχικής υγείας. Οι πλημμύρες, επίσης μπορεί να καταπονήσουν τις υπηρεσίες υγείας λόγω κατεστραμμένων υποδομών, απώλειας επαγγελματιών υγείας και πρόσβασης σε φάρμακα, γεγονός που θα μπορούσε να καθυστερήσει τη φροντίδα ή τη θεραπεία για όσους τη χρειάζονται.

Η οικονομική επίπτωση ή η απώλεια περιουσιακών στοιχείων και μέσων διαβίωσης λόγω καταστροφής από πλημμύρες μπορεί να οδηγήσει σε οικονομική αβεβαιότητα που μπορεί να επηρεάσει την ψυχική υγεία, για να μην πω τίποτα για τη θλίψη από την απώλεια αγαπημένων προσώπων. Οι πλημμύρες αυξάνουν τον κίνδυνο μολυσματικών ασθενειών και πιθανές εστίες μολύνσεων στους πληθυσμούς, επειδή μπορεί να προκαλέσουν υπερχείλιση λυμάτων καθώς και ζημιά στις εγκαταστάσεις ύδρευσης και αποχέτευσης, ανάμιξη σκουπιδιών. Η μόλυνση του πόσιμου νερού μπορεί να οδηγήσει σε τυφοειδή πυρετό, χολέρα και ηπατίτιδα Α.

Όταν υποχωρήσουν τα νερά της πλημμύρας, τα στάσιμα νερά που μένουν πίσω σε κήπους, μέρη του σπιτιού ή ακόμα και καλλιεργήσιμες εκτάσεις μπορεί να γίνουν τόπος αναπαραγωγής κουνουπιών και να οδηγήσουν σε ασθένειες όπως η ελονοσία.

Κάποια στοιχεία που προκύπτουν από την τύχη των ακατέργαστων λυμάτων που ρέουν σε ορισμένα πλημμυρισμένα σπίτια αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης δυσάρεστων γαστρεντερικών λοιμώξεων. Τα ανθρώπινα λύματα μπορούν να ρέουν στο νερό των πλημμυρών καθώς χύνονται από υπερχειλισμένες αποχετεύσεις, σηπτικές δεξαμενές και τουαλέτες. Το νερό από τις πλημμύρες μπορεί να μολυνθεί επειδή αναμιγνύεται με ζωικά απόβλητα καθώς ξεπλένεται μέσα από τις γεωργικές καλλιέργειες με λιπάσματα. Ως αποτέλεσμα, το νερό της πλημμύρας είναι πιθανό να μολυνθεί και η κατάποση μολυσμένου νερού πλημμύρας μπορεί να προκαλέσει λοιμώξεις του γαστρεντερικού συστήματος (διάρροια, έμετο κ.λ.π).

Γενικά οι επιπτώσεις των πλημμυρών στην υγεία διακρίνονται σε :

-        Άμεσα αποτελέσματα

Οι άμεσες επιπτώσεις στην υγεία από τις πλημμύρες είναι αυτές που  συμβαίνουν κατά τη στιγμή των πλημμυρών ή εντός ημερών και είναι οι πνιγμοί κατά τις πλημμύρες και οι θάνατοι από τραυματισμούς. Οι πνιγμοί συμβαίνουν στα οχήματά ή στα σπίτια ή αφού παρασυρθούν από πλημμυρικά νερά. Ένα άλλο άμεσο αποτέλεσμα μπορεί να είναι η σοβαρή υποθερμία.

-         Πρώιμα αποτελέσματα

Οι πρώιμες επιπτώσεις ορίζονται ότι συμβαίνουν εντός 10 ημερών από την πλημμύρα. Ο κίνδυνος μόλυνσης, όπως μολυσμένα τραύματα και τραύματα, είναι υψηλός σε αυτό το στάδιο. Η επαρκής φροντίδα του τραύματος, η αφαίρεση ξένων σωμάτων και ο καθαρισμός του νεκρωμένων ιστων μπορεί να είναι επαρκής.

-        όψιμα αποτελέσματα

Τα όψιμα αποτελέσματα εμφανίζονται μετά από 10 ημέρες. Όσο περισσότερο διαρκούν τα νερά της πλημμύρας, τόσο πιο πιθανή είναι η εμφάνιση λοιμώξεων που μεταδίδονται από φορείς όπως η ελονοσία και άλλες νόσοι που μεταδίδονται μέσω κουνουπιών. Η έλλειψη πρόσβασης σε υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης και φάρμακα για τη διαχείριση μη μεταδοτικών ασθενειών όπως ο διαβήτης και οι καρδιακές παθήσεις μπορεί να οδηγήσει σε θανάτους. Άλλες καταστάσεις που γενικά παραβλέπονται περιλαμβάνουν θέματα ψυχικής υγείας όπως η μετατραυματική κατάθλιψη.

ΨΥΧΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ

Αν και η αγωνία μπορεί να είναι μια συνηθισμένη αντίδραση για τους ανθρώπους, που ακολουθούν μια πλημμύρα, οι περισσότεροι άνθρωποι είναι ανθεκτικοί και αντιμετωπίζουν τις πλημμύρες παρόλο που στενοχωριούνται από αυτό. Μια μειοψηφία ανθρώπων μπορεί να αναπτύξει προβλήματα ψυχικής υγείας. Εάν τα συμπτώματα ενός ατόμου επιμένουν, θα πρέπει να επισκεφτεί τον γιατρό του ο οποίος μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό περαιτέρω πηγών υποστήριξης.

Γενικά τέσσερεις είναι οι παράγοντες που οδηγούν σε προβλήματα υγείας :

-        νοσηρότητα και θνησιμότητα που σχετίζεται με τις καιρικές συνθήκες.

-       ασθένειες που μεταδίδονται με νερό/ασθένειες που σχετίζονται με το νερό.

-        ασθένειες που μεταδίδονται από φορείς και ζωονόσους.

-        και επιπτώσεις στην ψυχιατρική/ψυχική υγεία. 

Όλα αυτά σημαίνουν ότι η πολιτεία πρέπει να δημιουργήσει υποδομές τέτοιες βασιζόμενες στους χάρτες περιοχών αυξημένου πλημμυρικού κινδύνου ώστε να δημιουργηθούν υποδομές, στις περιοχές αυτές, αντιπλημμυρικής θωράκισης για να ελαχιστοποιηθούν οι επιπτώσεις των πλημμυρών.  Τα μακροπρόθεσμα μέτρα περιλαμβάνουν τη δημιουργία Προγραμμάτων Ετοιμότητας για Καταστροφές.

ΟΔΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ

 

Ένα ασφαλές οδικό δίκτυο αποτελεί σημαντική προϋπόθεση για την ανάπτυξη μιας περιοχής. Η ευχερής πρόσβαση, η προσέλκυση επενδυτών, η μεταφορά προϊόντων, η σύνδεση με το αστικό κέντρο, η κοινωνική αλληλεπίδραση για την απόκτηση δημοτικής και νομαρχιακής συνείδησης, αλλά και η τουριστική αξιοποίηση έχουν ως προϋπόθεση την ανάπτυξη ενός ασφαλούς οδικού δικτύου.

Δυστυχώς όμως η Εύβοια δεν θωρακίστηκε πολιτικά
για την μεγάλη μετάβαση στην πολιτισμική αλλαγή που συντελείται τα τελευταία χρόνια και σήμερα είμαστε πολύ πίσω από άλλες περιοχές που είχαν προνοήσει εκ των προτέρων και ήταν προετοιμασμένες για κάτι τέτοιο.

Σήμερα βρισκόμαστε πολύ πίσω από πολλές άλλες περιοχές και αντί να διεκδικούμε την δημιουργία ενός ασφαλούς οδικού δικτύου, σχεδόν παρακαλάμε να γίνουν διορθωτικές παρεμβάσεις στο υπάρχουν και ήδη πεπαλαιωμένο οδικό δίκτυο., ιδιαίτερα σε σημεία πρόσφατων ασφαλτοστρώσεων

Στο οδικό δίκτυο της Εύβοιας λόγω και των δυσμενών καιρικών φαινομένων όπως εξελίσσονται κατά την διάρκεια του χειμώνα παρατηρούνται σημαντικά προβλήματα στο δίκτυο των μεταφορών και περαιτέρω υποβάθμιση της υπάρχουσας υποδομής που χρόνο με τον χρόνο χειροτερεύει. 

Έτσι παρατηρούνται ρωγμές κατά μήκος του οδοστρώματος, τμηματικές καταστροφές, λακκούβες, τοπικές κατολισθήσεις, ζημιές σε βάθρα γεφυρών, έλλειψη πλευρικών διαγραμμίσεων, σε σημείο, ιδιαίτερα τον χειμώνα με τις βροχές και τις ομίχλες, να είναι δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ του οδοστρώματος και των παρακείμενων χωραφιών, ακόμη και ελλείψεις κεντρικών διαγραμμίσεων, ζημιές σε μπάρες ασφαλείας, ενώ είναι εμφανής και η έλλειψη σηματοδότησης σε πολλά σημεία του οδικού δικτύου. Σημαντικές ελλείψεις σηματοδότησης, ενώ σε σημεία περιορισμένης ορατότητάς είναι τοποθετημένοι στύλοι της ΔΕΗ και μάλιστα σε σημεία χωρίς προστατευτικά ρείθρα. Όλα αυτά οδηγούν σε καθημερινά σοβαρά ατυχήματα με απώλειες ανθρώπινων ζωών. 

Συνεπώς απαιτείται αυξημένη και σταθερή χρηματοδότηση για συντήρηση, και μόνιμου συνεργείου συντήρησης και διαγραμμίσεων. Η πολιτεία διαθέτει μια σειρά χρηματοδοτικών εργαλείων όπως ΣΑΕΠ 066, ΕΑΠΝΑ, ΚΑΠ κ.λ.π. όλα αυτά προϋποθέτουν ειδικό πολιτικό βάρος και αυτό εξαρτάται άμεσα από τους κεντρικούς πολιτικούς εκπροσώπους του νομού.

Με την μικρή και περιληπτική αυτή επισήμανση θέλω να αναδείξω την σημασία που κατέχουν οι μεταφορές και στην οικονομική ανάπτυξη που είναι απαραίτητη λόγω και της οικονομικής κρίσης αλλά επιπλέον για την ασφάλεια των μεταφορών. 

ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΛΑΘΟΣ ΩΣ ΑΙΤΙΟ ΑΤΥΧΗΜΑΤΟΣ

 

Στην Ιατρική είναι εύκολο να κατανοήσουμε την διαφορά μεταξύ θεραπείας των συμπτωμάτων και θεραπείας της πάθησης.

Ένα χαλασμένο δόντι για παράδειγμα πονάει πολύ, το παυσίπονο μπορεί να σταματήσει το σύμπτωμα του πόνου. Θα χρειαστεί όμως μια διαφορετική θεραπεία για να θεραπεύσουμε το χαλασμένο δόντι.

Τι κάνουμε όμως στην ιατρική εργασίας για την πρόληψη η και εξάλειψη του κινδύνου ατυχημάτων,  αντιμετωπίζεις το σύμπτωμα (ανθρώπινο λάθος) ή σκέφτεσαι αν υπάρχει κάποιο βαθύτερο πρόβλημα που χρειάζεται να διορθωθεί; εάν διορθώσεις το σύμπτωμα αυτό δηλαδή που φαίνεται στην επιφάνεια το πρόβλημα είναι βέβαιο ότι θα επιστρέψει και θα χρειαστεί επανόρθωση ξανά και ξανά και αναφέρομαι στο ατύχημα των Τεμπών και την προσπάθεια που γίνεται να αποδοθεί στο σύμπτωμα δηλ. σε «ανθρώπινο λάθος».

ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΛΑΘΟΣ ΣΤΗΝ ΕΚΤΊΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ – ΑΤΥΧΗΜΑΤΟΣ

Στην Ιατρική εργασίας το «ανθρώπινο λάθος» είναι φυσιολογικό και προβλέψιμο που πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν και να γίνει διαχειρίσιμο. Η διαχείριση επομένως της ανθρώπινης αστοχίας πρέπει να αποτελεί  αναπόσπαστο κομμάτι του συστήματος διαχείρισης της ασφάλειας και αυτό σημαίνει την αντιμετώπιση του με οργανωμένο και προληπτικό τρόπο, με όλες τις διαθέσιμες τεχνικές μορφές της ασφάλειας.

Στην αξιολόγηση πρόβλεψης των κινδύνων θα πρέπει να προσδιορίζεται σε ποιο σημεία της λειτουργίας του συστήματοςο  μπορεί να συμβεί η ανθρώπινη αστοχία σε κρίσιμα για την ασφάλεια σημεία, τους παράγοντες που επηρεάζουν ή μπορεί να επηρεάσουν την απόδοση του εργαζομένου ώστε να σχεδιαστούν περισσότερες από μία λύσεις για την αποτροπή και εξάλειψη του ανθρώπινου λάθους.

Αν προσπαθήσει κανείς να προβλέψει τους λόγους που οδηγούν σε κάποιο ανθρώπινο λάθος η  την ελάττωση  της απόδοσης θα μπορούσαμε να το αποδώσουμε σε παράγοντες όπως : ικανότητα εκτίμησης του κινδύνου, κόπωση λόγω φόρτου εργασίας η πίεσης χρόνου, περιορισμένοι πόροι, πολυπλοκότητα του αντικειμένου, βεβαιότητα ότι τα πάντα λειτουργούν σωστά, σφάλμα στην σχεδίαση και εκτέλεση έργου, επίπεδο εκπαίδευσης και αντιμετώπισης κρίσεων, οργανικές θέσεις εργασίας σε σχέση με το αντικείμενο εργασίας, εκπαίδευση, αλλά και η εμπειρία και η υπερβολική αυτοπεποίθηση που την συνοδεύει.

Σε κάθε περίπτωση τα ανθρώπινα λάθη οφείλονται και στην μεταβλητότητα της ανθρώπινης απόδοσης.

Οι προσεγγίσεις επομένως για την ασφάλεια σε κρίσιμους τομείς όπως η αεροπορία, η πυρασφάλεια, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, οι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής, ο έλεγχος της εναέριας κυκλοφορίας, η μηχανική των σιδηροδρομικών μεταφορών, φυσικές και βιομηχανικές καταστροφές πρέπει να βασίζονται σε αυτήν την μεταβλητότητα της ανθρώπινης συμπεριφοράς και να υπάρχουν εναλλακτικά σενάρια αντιμετώπισης αυτής της μεταβλητότητας.

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΛΑΘΟΥΣ

Σύμφωνα με την λεγόμενη «μηχανική της ανθεκτικότητας» τα ατυχήματα δεν μπορούν να αποδοθούν σε «ανθρώπινα λάθη» αλλά στο ότι αυτά τα λάθη δεν εντάχθηκαν ως φυσιολογικά φαινόμενα στον σχεδιασμό για την ασφάλεια ώστε να εντιμετωπιστουν. Είναι σαν να θεωρούμε ότι οι εργαζόμενοι είναι υπεράνθρωποι, ικανοί να επέμβουν ηρωικά σε όλες τις καταστάσεις ότι και αν συμβεί και αυτό είναι λάθος αλλά βέβαια σε αυτήν την λογική στηρίζονται διάφοροι αυτοσχέδιοι εκτιμητές που κυρίως είναι δημοσιογράφοι και έχουν στοχοποιήσει έναν υπάλληλο λες και όλα τα συστήματα ασφάλειας λειτουργούσαν σωστά.

Καταλήγοντας θα πρέπει να εμπεδώσουμε ότι ο άνθρωπος δεν έχει σταθερή συμπεριφορά καθημερινά, όπως για παράδειγμα μια μηχανή που λειτουργεί πετώντας ένα κουμπί και η λειτουργία της από εκεί και πέρα είναι προβλέψιμη αν κανείς εξαίρεση κάποια μηχανική βλάβη. Η συμπεριφορά και κατ’ επέκταση η απόδοση του εργαζομένου είναι μεταβαλλόμενη και εξαρτάται από διάφορους εσωτερικούς ή και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Αύτη η μεταβαλλόμενη συμπεριφορά δεν εγγυάται την αποφυγή κάποιας αστοχίας. Στην αξιολόγηση των κινδύνων που μπορούν να συμβούν για την ασφάλεια των συστημάτων πρέπει να υπολογίζουμε ότι η επιτυχίες (πράγματα που πάνε καλά) και οι αποτυχίες (πράγματα που δεν πάνε καλά) έχουν την ίδια βάση, την μεταβλητότητα της ανθρώπινης απόδοσης. Με αυτήν την λογική δίνεται κυρίως βαρύτητα στα συστήματα ασφαλείας για την παρέμβαση και διόρθωση της ανθρώπινης αστοχίας. Μάλιστα όσο πιο πολύπλοκα συστήματα μπαίνουν στην καθημερινότητα τόσο και αυξάνεται η πιθανότητα αστοχίας αλλά παράλληλα η τεχνολογία δίνει και πιο αξιόπιστα μέσα εντοπισμού και διόρθωσης των ανθρώπινων σφαλμάτων.

Στην συγκεκριμένη λοιπόν περίπτωση δεν λειτουργούσαν οι φωτεινοί σηματοδότες, δεν λειτουργουσε το σύστημα GPS, δεν λειτουργούσε το σύστημα αυτόματης τροχοπέδισης και όλα εκείνα τα τεχνολογικά μέσα που θα παρενέβαιναν διορθωτικά στην πιθανή ανθρώπινη αστοχία.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ

Με αφορμή το τραγικό δυστύχημα των αμαξοστοιχιών στην περιοχή των Τεμπών νομίζω ότι είναι ευκαιρία να αναφερθούμε στα βασικά αίτια όσων συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας, κυρίως μεταμνημονιακά, συνεπεία των πολιτικών που εφαρμόζονται.

Παραδοσιακά η έννοια του κράτους και του πολίτη είναι σε απόλυτη αρμονία. Ο πολίτης αποδίδει φόρους στο κράτος και αυτό με την σειρά του παρέχει στον πολίτη όλες εκείνες τις υπηρεσίες που θα μπορούσαν να διευκολύνουν την καθημερινότητα του. Τέτοιες υπηρεσίες είναι η δωρεάν υγεία, η δωρεάν παιδεία, η εξασφάλιση ηλεκτρικού ρεύματος, ύδρευσης, δημόσιων συγκοινωνιών κ.λ.π. Αυτά τα πληρώνει ο πολίτης μέσω της φορολογίας αλλά και οι υποδομές των υπηρεσιών αυτών είναι ιδιοκτησία του πολίτη αφού δημιουργήθηκαν μέσα από την φορολόγησή του.

Εκείνο όμως που συμβαίνει στην πραγματικότητα με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές, που όπως τις ονομάζει ο Άδωνης Γεωργιάδης «κοινωνία των αγορών» άρα όλα καθορίζονται από τις αγορές, είναι μια εικονική πραγματικότητα. Για παράδειγμα η Δ.Ε.Η. ιδιωτικοποιήθηκε γιατί το κράτος δεν μπορούσε να την επιδοτεί. Ο Ο.Σ.Ε. ιδιωτικοποιήθηκε επειδή κρίθηκε ότι δεν είναι κερδοφόρα επιχείρηση, η Ολυμπιακή πωλήθηκε γιατί επίσης δεν μπορούσε να την επιδοτεί το κράτος. Όμως μια κοινωφελής επιχείρηση που την δημιούργησε ο πολίτης μέσα από την φορολόγησή του δεν την δημιούργησε για να είναι κερδοφόρα και να μοιράζεται τα μερίσματά της αλλά για να απολαμβάνει τις υπηρεσίες της. Επιπλέον παρά το επιχείρημα της πολιτείας ότι πώλησε τις επιχειρήσεις για να μην τις χρηματοδοτεί συνεχίζει να τις χρηματοδοτεί και πιο έντονα ενώ η φορολόγηση των πολιτών συνεχίζει να είναι όλο και πιο βαριά. Ο ιδιωτικός τομέας από την άλλη που παίρνει τις επιχειρήσεις αυτές στοχεύει στο κέρδος και συνεπώς αυξάνει το κόστος των υπηρεσιων (π.χ. λογαριασμοί ΔΕΗ) και από την άλλη προσπαθεί να ελαχιστοποιήσει  το κόστος του μειώνοντας και την παροχή υπηρεσιών, την ασφάλεια των υπηρεσιών και μειώνοντας το προσωπικό.

Ας δούμε πως καταλήξαμε εδώ και τι στράβωσε στην πορεία.

Εύκολα διαπιστώνει κανείς την απουσία και την αστοχία της πολιτικής της παγκοσμιοποίησης.

Ο καπιταλισμός αν κατόρθωσε να διακριθεί ως κοινωνικό σύστημα οφείλεται κυρίως στην οικονομική του επιτυχία. Πλήρης απασχόληση, αύξηση της παραγωγής και αύξηση της κατανάλωσης, δεν υπήρχε τίποτα μοιραίο στην πορεία του. Από την άλλη η αύξηση των αμοιβών που επιβλήθηκε από τους αγώνες των εργαζομένων δημιούργησε μια δυναμική ισορροπία που ενσωματώθηκε στο σύστημα.

Μάλιστα ακόμη και σε εποχές οικονομικών κρίσεων είχε την ευελιξία να τις αντιμετωπίσει, όπως έγινε με την μεγάλη οικονομική κρίση στις Η.Π.Α.

Εκείνη την εποχή εφαρμόστηκε το φορντικό μοντέλο καπιταλιστικής ανάπτυξης (Φορντικός καπιταλισμός) που στηρίχθηκε στην ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών, παρά την στασιμότητα των μισθών, στην εφαρμογή μιας ενεργητικής παρεμβατικής πολιτικής εκ μέρους του κράτους, για την στήριξη της ανάπτυξης, της απασχόλησης και της αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης παρέχοντας στον πολίτη δωρεάν υπηρεσίες όπως η εκπαίδευση, η υγεία ώστε να απελευθερώνεται μέρος των εισοδημάτων για τις καταναλωτικές του ανάγκες.

Έπειτα ήλθε ο νεοφιλελευθερισμός, η παγκοσμιοποίηση (η «post industrial» εποχή) που υποστήριζε το απορυθμισμένο οικονομικό σύστημα. Στην ουσία έγινε μια αλλαγή του βιομηχανικού μοντέλου σε χρηματοοικονομικό και το οποίο επιβλήθηκε και στην χώρα μας μέσω των μνημονίων. Το κράτος πλέον αναδεικνύεται ως μία Ανώνυμη Εταιρεία και ο πολίτης ο καλύτερος πελάτης αυτής της εταιρείας που αγοράζει ότι του παρέχει το κράτος. Αυτή είναι η οικονομία της αγοράς που επικαλείται η κυβέρνηση. Όλο αυτό βέβαια το οικοδόμημα είναι λογικό να οδηγήσει εκτός από την οπισθοδρόμηση και σε οικονομική αποτυχία όχι μόνο επειδή καταργεί την παραγωγική οικονομία, όχι μόνο επειδή αυξάνει σταδιακά τους θύλακες της φτώχειας και της ανέχειας. Αλλά επειδή ο τομέας «ενέργεια – περιβάλλον» είναι σε ένα οριακό σημείο το οποίο ο σύγχρονος τρόπος σκέψης δεν έχει προβλέψει, αλλά σίγουρα θα επιδεινώσει την κατάσταση. Ακόμα και τα βουνά και η βιοποικιλότητα είναι χρηματιστηριακό προϊόν προς μη παραγωγική εκμετάλλευση.

ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Αν θέλουμε να σκύψουμε πάνω στα αίτια αυτής της κοινωνικής οπισθοδρόμησης  θα πρέπει να τα αποδώσουμε στα εξής :

1.       Έλλειψη πολιτικής η απουσία πολιτικής η απουσία ιδεολογίας. Τα κόμματα δεν είναι σε θέση να κινητοποιήσουν τους πολίτες όπως παλαιότερα. Και αυτό είναι αποτέλεσμα της γραφειοκρατικής δομής των κομμάτων που περιορίζει την συμμετοχή των πολιτών. Αυτό επίσης καταργεί στην πράξη και την λειτουργία των κινημάτων που παλαιότερα δονούσαν συθέμελα την κοινωνία.

2.       Ο τρόπος επιλογής και στρατολόγησης πολιτικού προσωπικού αφού επιλέγονται από τον κομματικό μηχανισμό και φυσικά επιλέγονται αυτούς που οι μηχανισμοί των κομμάτων θεωρούν κατάλληλους προς επιλογή. Φωνές που μπορούν να αρθρώσουν πολιτικό λόγο αποκλείονται.

3.       Τα συνδικάτα μετατράπηκαν σε συντεχνιακές ομάδες που οι ηγέτες τους προσπαθούν να κρατηθούν στην εξουσία και συνεπώς οι αγώνες τους αφορούν στενά συντεχνιακά οφέλη.

ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ

 

Η πανδημία έφερε στην επιφάνεια κάποια προβλήματα που από χρόνια υπάρχουν και αφορούν τις εφαρμοζόμενες πολιτικές, κύρια ότι η υγεία που πάντα ήταν τελευταία στους οικονομικούς προϋπολογισμούς απέδειξε ότι έχει την δυνατότητα να ακυρώσει όλα τα οικονομικά σχέδια τα οποία προγραμματίζονται εις βάρος των περιορισμών των δαπανών για την υγεία.

Κύρια η πανδημία απέδειξε ότι οδήγησε σε επιπτώσεις σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας είτε αυτοί είναι οικονομικοί, είτε είναι κοινωνικοί είτε άλλοι γεγονός που αποδεικνύει πόσο χρήσιμο είναι να επενδύουμε στην υγεία.

Από την άλλη η πανδημία έφερε στην επιφάνεια πολλά προβλήματα που χρόνια τώρα αντιμετωπίζει το Ε.Σ.Υ.

Και ξεκινώ με την πεποίθηση ότι το Ε.Σ.Υ. δημιουργήθηκε με όραμα και προοπτική για ένα πρότυπο υγειονομικό σύστημα το οποίο υποσχόταν ότι όλοι οι πολίτες θα απολάμβαναν δωρεάν και αξιόπιστες υπηρεσίες υγείας. Εν τούτοις στα μνημονιακά χρόνια το Ε.Σ.Υ. αποδυναμώθηκε σημαντικά χάνοντας σχεδόν τα 2/3 της παραγωγικότητας του συμπεριλαμβανομένης και της πλήρους κατάργησης της πρωτοβάθμιας περίθαλψης, σε υποδομές και προσωπικό.

Στην μεταμνημονιακή εποχή πάλι εκφράστηκαν απόψεις και πολιτικές επιλογές για την δημιουργία ΣΔΙΤ και επανήλθαν οι απόψεις για ιδιωτικοποίηση της υγείας και περαιτέρω συρρίκνωση του Ε.Σ.Υ. Την διαμόρφωση δηλαδή ενός συστήματος υγείας με όρους αγοράς και εμπορευματοποίησής της. Μέχρι που η πανδημία ήλθε να δείξει στην πραγματικότητα την αποτυχία όλων αυτών των λογικών.

Το δημόσιο σύστημα υγείας αποδείχθηκε από τους σημαντικότερους πυλώνες που κράτησε την κοινωνία όρθια, και τους πολίτες ασφαλείς και που τελικά στάθηκε στο ύψος πρωτίστως χάρη στην αυτοθυσία και την ευσυνειδησία του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Και αυτό παρά τον πόλεμο που είχε προηγηθεί κατά την εποχή των μνημονίων. Αυτό δεν συνέβη μόνο στην χώρα μας αλλά και σε άλλες πλουσιότερες  Ευρωπαϊκές χώρες που ακολούθησαν τις πολιτικές υποβάθμισης των δημόσιων συστημάτων υγείας όπως π.χ. η Ιταλία, η Ισπανία και άλλες χώρες που υποβάθμισαν τα δημόσια συστήματα υγείας.

Ποιο λοιπόν είναι το βασικό συμπέρασμα που προέκυψε με την ευκαιρία της πανδημίας;

Το Ε.Σ.Υ. έχει δομηθεί σε σωστές βάσεις, όμως έχει περάσει την ηλικία της ωριμότητας έχει πλέον γεράσει και χρειάζεται να βελτιωθεί,  και να υποστεί κάποιες αλλαγές ώστε να μπορέσουν να αποδώσουν κάποια αποτελέσματα. Συνεπώς πρέπει να δούμε με άλλη οπτική την σημασία της ανθρώπινης ζωής. Και συνεπώς πρέπει να εντοπίσουμε τα βασικά προβλήματα του Ε.Σ.Υ. και με βάση αυτές τις διαπιστώσεις να επανασχεδιάσουμε και κύρια να ενισχύσουμε την λειτουργία του Ε.Σ.Υ.

Τέτοια ζητήματα είναι ο σωστός σχεδιασμός, ο ορθός τρόπος διαχείρισης των χρηματοδοτήσεων ιδιαίτερα σε εξοπλισμό, αναλώσιμα υλικά και φάρμακα και κυρίως η ενίσχυση σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό , αλλά και η σωστή χωροταξική κατανομή κυρίως των περιφερειακών μονάδων ώστε να βρίσκεται κατά το δυνατόν πλησιέστερα στους πολίτες.

Το βέβαιο είναι ότι απαραίτητη είναι η απομάκρυνση κάθε σκέψης για ιδιωτικοποίηση της υγείας. Και αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα που προέκυψε με τον πιο δραματικό τρόπο ως αποτέλεσμα της πανδημίας, αφού ο ιδιωτικός τομέας δεν συνεισέφερε στο ελάχιστο αλλά απλώς παρακολουθούσε αμήχανα την εξέλιξη της πανδημίας, χωρίς καμιά συνεισφορά στην αντιμετώπισή της.

Ίσως να ήταν χρήσιμο άμεσα, αφού στην Ελλάδα ασχολούμαστε μόνο όταν μας δοθεί η ευκαιρία, να δούμε ευρύτερα τα θέματα γενικότερα ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους, και ίσως ακόμη και η αναβάθμιση της Τ.Α. σε αυτήν την προσπάθεια (κοινωνικές δομές, οίκοι ευγηρίας, βοήθεια στο σπίτι, προαγωγή υγείας, εκπαίδευση, ιατρική εργασίας κ.λ.π.)

Αυτή είναι η πραγματικότητα στην οποία πρέπει να στοχεύσουμε και να ξεχάσουμε κάθε σκέψη του προηγούμενου μοντέλου που άλλωστε ήλθε η πανδημία να μας δείξει πόσο αποτυχημένο ήταν.

Συμπερασματικά το Ε.Σ.Υ. με όλα τα προβλήματα που του δημιούργησαν οι εφαρμοσμένες προηγούμενες πολιτικές, παρά το κουτσούρεμα που είχε υποστεί έκανε σωστά την δουλειά του αθόρυβα όπως άλλωστε την κάνει εδώ και πολλά χρόνια.

 

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΤΩΡΑ ΔΙΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ.

 

Η πανδημία covid-19 και οι συνακόλουθες επιπτώσεις σε όλους τους τομείς της ζωής μας είτε κοινωνικές, είτε οικονομικές και άλλους ακόμα, οδηγούν σε ένα νέο πλαίσιο κρίσης. Και θα ήταν σημαντικό να κάνουμε μια κουβέντα, μια κουβέντα που ίσως θα έπρεπε να γίνει καιρό πριν.

Η πανδημία έφερε στην επιφάνεια πολλά προβλήματα που χρόνια τώρα αντιμετωπίζει το Ε.Σ.Υ.

Όταν δημιουργήθηκε το Ε.Σ.Υ., δημιουργήθηκε με όραμα και στόχους, ένα πρότυπο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης το οποίο υποσχόταν ότι όλοι οι πολίτες θα απολάμβαναν δωρεάν υψηλού επιπέδου υγείας. Αυτό το Ε.Σ.Υ., όμως, τα χρόνια των μνημονίων απαξιώθηκε, αποδυναμώθηκε χάνοντας το 40% των υποδομών του και μαζί και την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.

Δημιουργήθηκε ο Ε.Ο.Π.Υ.Υ., ένας οργανισμός που με το πρόσχημα του εξορθολογισμού των δαπανών δρούσε με κατασταλτικά μέτρα για να περιορίσει την ευχερή πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας και μάλιστα τον εκφοβισμό των ιατρών μέσω προστίμων και συμβατικών ορίων συνταγογράφησης πέραν των οποίων οι ιατροί πλήρωναν πρόστιμα. Επι πλέον μετέτρεψε την υγεία σε προϊόν της αγοράς και τους ασθενείς σε αγοραστές υπηρεσιών. Ήταν η πρώτη επίσημα προετοιμασία για την ιδιωτικοποίηση της υγείας.

Την μεταμνημονιακή εποχή εκφράστηκαν επίσης άναρθρες κραυγές για την δημιουργία Σ.Δ.Ι.Τ. και έγιναν από τότε οι πρώτες σκέψεις για ιδιωτικοποίηση της υγείας και την επίσημη τοποθέτηση της υγείας με όρους αγοράς και άλλες τέτοιες συζητήσεις, για να έλθει η πανδημία να δείξει στην πράξη την αποτυχία όλων αυτών των θεωριών.

Η αποτυχία στην αντιμετώπιση της πανδημίας εγκαίρως και σε ένα πιο ικανοποιητικό επίπεδο έδειξε ότι αν δεν είχαν καταργηθεί σημαντικές δομές υγείας την εποχή των μνημονίων ή δεν είχαν επιβληθεί περικοπές στην υγεία θα είχαμε καλύτερες επιδόσεις στην αντιμετώπιση της πανδημίας και θα είχαν σωθεί πολλοί ακόμη άνθρωποι.

Έδειξε επίσης, η πανδημία ότι αν άντεξε η χώρα μας, στον βαθμό που άντεξε είναι γιατί η όλη αντιμετώπιση της πανδημίας στηρίχθηκε πάνω σε ένα έστω και κουτσουρεμένο Ε.Σ.Υ., την στιγμή μάλιστα που ο ιδιωτικός τομέας παρακολουθούσε αμήχανος και αδύναμος να αντιδράσει.

Έδειξε κατά συνέπεια ότι όλες αυτές οι θεωρίες της υγείας με όρους αγοράς ήταν κούφιες.

Έτσι ενώ έπρεπε κάτω από αυτήν την πραγματικότητα να εξετάσουμε με την ωριμότητα που αρμόζει, την ενίσχυση του Ε.Σ.Υ., συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.

Η κυβέρνηση με πρωτοφανή αδιαφορία από τα διδάγματα της πανδημίας, με το βλέμμα της στραμμένο στις προσφιλείς της ιδεοληψίες περί οικονομίας των αγορών, αμετανόητη για ότι έχει κάνει στο παρελθόν, και μάλιστα με ιδιαίτερη βιασύνη προτού ακόμη λήξει η πανδημία, επαναφέρει ακόμη περισσότερη συρρίκνωση των δημόσιων δομών υγείας, την πλήρη αποδιοργάνωση του Ε.Σ.Υ., δημιουργεί τις προϋποθέσεις αποδιοργάνωσής του, προωθεί την μείωση πρόσβασης στις δομές υγείας των πολιτών σε ένα περιβάλλον με μεγάλη ακρίβεια, φτωχοποίηση την στιγμή που οι πολίτες συμπιέζονται οικονομικά, υγειονομικά ακόμη και επισιτιστικά. Και παραδίδει την υγεία σε αυτούς που κατά την διάρκεια της πανδημίας ήταν απόντες.

 Ζούμε την οικονομία των αγορών στην ενέργεια, την σίτιση και τώρα οδηγούν και την υγεία στον ίδιο δρόμο.