ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΤΩΡΑ ΔΙΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ.

 

Η πανδημία covid-19 και οι συνακόλουθες επιπτώσεις σε όλους τους τομείς της ζωής μας είτε κοινωνικές, είτε οικονομικές και άλλους ακόμα, οδηγούν σε ένα νέο πλαίσιο κρίσης. Και θα ήταν σημαντικό να κάνουμε μια κουβέντα, μια κουβέντα που ίσως θα έπρεπε να γίνει καιρό πριν.

Η πανδημία έφερε στην επιφάνεια πολλά προβλήματα που χρόνια τώρα αντιμετωπίζει το Ε.Σ.Υ.

Όταν δημιουργήθηκε το Ε.Σ.Υ., δημιουργήθηκε με όραμα και στόχους, ένα πρότυπο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης το οποίο υποσχόταν ότι όλοι οι πολίτες θα απολάμβαναν δωρεάν υψηλού επιπέδου υγείας. Αυτό το Ε.Σ.Υ., όμως, τα χρόνια των μνημονίων απαξιώθηκε, αποδυναμώθηκε χάνοντας το 40% των υποδομών του και μαζί και την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.

Δημιουργήθηκε ο Ε.Ο.Π.Υ.Υ., ένας οργανισμός που με το πρόσχημα του εξορθολογισμού των δαπανών δρούσε με κατασταλτικά μέτρα για να περιορίσει την ευχερή πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας και μάλιστα τον εκφοβισμό των ιατρών μέσω προστίμων και συμβατικών ορίων συνταγογράφησης πέραν των οποίων οι ιατροί πλήρωναν πρόστιμα. Επι πλέον μετέτρεψε την υγεία σε προϊόν της αγοράς και τους ασθενείς σε αγοραστές υπηρεσιών. Ήταν η πρώτη επίσημα προετοιμασία για την ιδιωτικοποίηση της υγείας.

Την μεταμνημονιακή εποχή εκφράστηκαν επίσης άναρθρες κραυγές για την δημιουργία Σ.Δ.Ι.Τ. και έγιναν από τότε οι πρώτες σκέψεις για ιδιωτικοποίηση της υγείας και την επίσημη τοποθέτηση της υγείας με όρους αγοράς και άλλες τέτοιες συζητήσεις, για να έλθει η πανδημία να δείξει στην πράξη την αποτυχία όλων αυτών των θεωριών.

Η αποτυχία στην αντιμετώπιση της πανδημίας εγκαίρως και σε ένα πιο ικανοποιητικό επίπεδο έδειξε ότι αν δεν είχαν καταργηθεί σημαντικές δομές υγείας την εποχή των μνημονίων ή δεν είχαν επιβληθεί περικοπές στην υγεία θα είχαμε καλύτερες επιδόσεις στην αντιμετώπιση της πανδημίας και θα είχαν σωθεί πολλοί ακόμη άνθρωποι.

Έδειξε επίσης, η πανδημία ότι αν άντεξε η χώρα μας, στον βαθμό που άντεξε είναι γιατί η όλη αντιμετώπιση της πανδημίας στηρίχθηκε πάνω σε ένα έστω και κουτσουρεμένο Ε.Σ.Υ., την στιγμή μάλιστα που ο ιδιωτικός τομέας παρακολουθούσε αμήχανος και αδύναμος να αντιδράσει.

Έδειξε κατά συνέπεια ότι όλες αυτές οι θεωρίες της υγείας με όρους αγοράς ήταν κούφιες.

Έτσι ενώ έπρεπε κάτω από αυτήν την πραγματικότητα να εξετάσουμε με την ωριμότητα που αρμόζει, την ενίσχυση του Ε.Σ.Υ., συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.

Η κυβέρνηση με πρωτοφανή αδιαφορία από τα διδάγματα της πανδημίας, με το βλέμμα της στραμμένο στις προσφιλείς της ιδεοληψίες περί οικονομίας των αγορών, αμετανόητη για ότι έχει κάνει στο παρελθόν, και μάλιστα με ιδιαίτερη βιασύνη προτού ακόμη λήξει η πανδημία, επαναφέρει ακόμη περισσότερη συρρίκνωση των δημόσιων δομών υγείας, την πλήρη αποδιοργάνωση του Ε.Σ.Υ., δημιουργεί τις προϋποθέσεις αποδιοργάνωσής του, προωθεί την μείωση πρόσβασης στις δομές υγείας των πολιτών σε ένα περιβάλλον με μεγάλη ακρίβεια, φτωχοποίηση την στιγμή που οι πολίτες συμπιέζονται οικονομικά, υγειονομικά ακόμη και επισιτιστικά. Και παραδίδει την υγεία σε αυτούς που κατά την διάρκεια της πανδημίας ήταν απόντες.

 Ζούμε την οικονομία των αγορών στην ενέργεια, την σίτιση και τώρα οδηγούν και την υγεία στον ίδιο δρόμο.